آنژيوگرافي روشي بسيار دقيق براي بررسي رگ هاي کرونري قلب است. اين روش بر خلاف اکوکارديوگرافي و نوار قلب که در مطب قابل انجام است، حتما بايد در بيمارستان و در بخش قلب با امکانات خاص انجام شود. از طرفي اين روش با زحمت مختصري براي بيمار همراه است.
براي انجام آنژيوگرافي در محل کشاله ران يک سوراخ کوچک ايجاد مي شود، سپس کاتتر که لوله اي بلند، باريک و توخالي است را به داخل رگ رانده و از آن جا به داخل قلب و رگ هاي کرونر مي فرستند. پس از اين که نوک کاتتر به داخل رگ کرونري فرستاده شد ماده اي حاوي يُد که ماده حاجب ناميده مي شود تزريق مي شود و تصوير رگ ها نمايان مي شود.
نقطه قوت اين روش ايجاد تصوير مستقيم از رگ هاي قلب و تعيين درصد تنگي آن ها به طور نسبتا دقيق است.
حُسن دوم اين روش اين است که در صورت وجود تنگي شديد رگ هاي کرونري در همان زمان مي توان درمان، شامل بالن زدن يا استنت گذاري، را انجام داد.
معمولا قبل از هر گونه عمل باز يا بسته روي رگ هاي کرونري ابتدا بايد با آنژيوگرافي آناتومي رگ ها و محل دقيق تنگي را مشخص کرد.
کاربرد ديگر آنژيوگرافي در بيماراني است که مشکوک به تنگي رگ هاي کرونري هستند، ولي نتايج تست ورزش، اکوکارديوگرافي، نوار قلب و ديگر تست ها، تشخيص قانع کننده اي را مطرح نکرده است.
تزريق موادي که داراي ايزوتوپ هاي ناپايدار هستند و اشعه گاما ساطع مي کنند يکي از راه هاي تصويربرداري از قلب است.
گرفتگي رگ
از اين روش مي توان براي بررسي تنگي رگ هاي کرونري و يافتن مناطقي از قلب که تحت استرس، دچار کمبود خون و اکسيژن مي شوند، استفاده کرد.
بعد از تزريق موادي مثل تاليوم يا تکنزيوم ابتدا در حال استراحت تصوير قلب بيمار به وسيله دوربين گاما مشخص مي شود، سپس بيمار ورزش مي کند و با حداکثر فعاليت ورزشي جريان خون قلب تا 5 برابر افزوده مي شود، در اين حال اگر يک يا چند شاخه از رگ هاي کرونر دچار تنگي باشد به آن قسمت هاي قلب به اندازه بقيه جاها خون نمي رسد و تصوير آن قسمت ها کم رنگ تر خواهد بود، به اين ترتيب تنگي رگ هاي قلبي مشخص خواهد شد.
در سال هاي اخير روش هاي نويني از جمله سي تي اسکن سه بعدي و آنژيوگرافي به واسطه ام آر آي ابداع شده است. در اين روش ها بعد از تصويربرداري از قلب با استفاده از نرم‌افزارهاي رايانه اي همه اجزاي قلب به جز رگ ها را در تصوير حذف مي کنند و بدين ترتيب تصويري روشن و سه بعدي از رگ هاي کرونري ارائه مي دهند.
حُسن اين روش ها سهولت انجام براي بيمار است، ولي در هيچ يک از آن ها نمي توان همزمان عمليات درماني را انجام داد.